Brązowy woskowina Nagromadzenie u kotów 1 kotek woskowina.Woskowina Twojego kotka, zwana także woskowiną, ma naturalnie brązowy kolor. 2 Badanie tych uszu. Brązowy woskowaty nalot w uszach Twojego kotka powinien zbadać lekarz weterynarii w celu ustalenia przyczyny. 3 Czyszczenie uszu. 4 Rozważania. Na uszach pojawiło się coś w rodzaju dziwnych krostek. Wyczytałam w internecie, że to może być świerzb, ale on się w ogóle nie drapie. W mojej okolicy raczej nie ma dobrego weterynarza dla takich małych zwierzątek. Byłam u jednego, potwierdził, że to może być świerzb i podał małemu zastrzyk 0,02 ml ivomecu. To było tydzień Novoscabin. Novoscabin jest płynem wydawanym bez recepty, którego głównym składnikiem jest bezoesan benzylu. Jest to lek bezpieczny i tani, który można stosować także w celach zapobiegawczych (m.in. gdy istnieje ryzyko zarażenia się świerzbem w związku z otoczeniem, w którym się przebywa). Preparat aplikowany jest bezpośrednio Firma MSD Animal Health ogłosiła, że Bravecto Plus otrzymało nową licencję na leczenie Otodectes Cynotis (świerzbowca usznego) u kotów. Firma wskazuje na badanie, które wykazało, że koty leczone Bravecto Plus nie wykazywały widocznych oznak roztoczy po 14 dniach, a 100% skuteczność została potwierdzona po 14 dniach 28 dni 1. Oto kilka sposobów, które pomogą określić płeć królika, a także kilka cennych porad, które warto wziąć pod uwagę. I. Metoda wizualna. Najprostszym sposobem jest ocena zewnętrznych narządów płciowych. U samców narządy te są zazwyczaj wyraźnie widoczne, natomiast u samic mają kształt niewielkich wypukłości. Zaburzenia apetytu. Koty cierpiące z powodu pilobezoarów mogą odczuwać ból w okolicy jamy brzusznej oraz nudności, co prowadzi do wahań apetytu, w tym niechęci do jedzenia. Taki objaw jest o tyle niebezpieczny, że może doprowadzić do szybkiego odwodnienia, a także utraty masy ciała. Wygląd sierści. W przypadku zakłaczenia kota jfIb. Objawy chorób usznych u zwierząt są jedną z najczęstszych przyczyn, które zmuszają właścicieli pupilów do wizyty u weterynarza. Z tego rodzaju problemami boryka się bardzo duża liczba zwierząt, do których należą również i koty. Często choroby uszu powiązane są z dolegliwościami skórnymi, takimi jak np. grzybica czy świerzb. Warto wiedzieć, iż często rozwój chorób usznych trwa bardzo długi czas, który może sięgać kilku miesięcy, a nawet lat. Dlatego tak ważne jest, by systematycznie sprawdzać stan uszu swojego pupila, gdyż lepiej jest zapobiegać niż leczyć. Bagatelizowanie objawów może doprowadzić do bardzo poważnych powikłań, które czasem bardzo trudno wyeliminować. Warto wiedzieć również o tym, że zdrowe ucho czyści się samoczynnie, bez ingerencji człowieka. Czyszczenie ucha pałeczką przez osobę niedoświadczoną może jedynie pogorszyć sytuację. Jeśli nasz kot coraz częściej drapie swoje uszy, bądź kładzie je po sobie, powinno to nas nakłonić do wizyty u specjalisty. Leczenie w przypadku chorób uszu powinno być podejmowane jak najwcześniej, aby zapobiec wszelkim powikłaniom. Mój kot drapie uszy - czy mam powody do obaw? Gdy zauważymy, że nasz kot zaczyna drapać swoje uszy, powinniśmy zwrócić na to uwagę. Prawdopodobnie jest to początek stanu chorobowego uszu. W parze z coraz częstszym drapaniem uszu idzie potrząsanie łebkiem i ocieranie się uszami o różne przedmioty. Uporczywe drapanie uszu oraz ich okolic u kota, najczęściej jest związane z obecnością świerzbowca, który wywołuje chorobę zwaną świerzbem. Rozwija się on w ciepłych i wilgotnych miejscach, z ograniczonym dostępem powietrza. Takim miejscem są właśnie uszy kotów. W przypadku świerzbu, kot staje się nerwowy, gdyż dolegliwości ze strony świerzbowca są bardzo dokuczliwe. W uszach kota można zauważyć woskową, brunatno-brązową wydzielinę. Jeśli zauważymy, że kot często się drapie i ma zmiany w uszach lub na skórze, powinniśmy niezwłocznie udać się do weterynarza. Nieleczony świerzb często doprowadza do stanów zapalnych przewodów słuchowych, a nawet do utraty słuchu. Ponadto może się on rozprzestrzenić na całe ciało zwierzęcia. Osobniki świerzbowca można zauważyć w zewnętrznym przewodzie słuchowym. Występują w postaci niewielkich, ruchomych, białych kropek. Może być on także niewidoczny dla ludzkiego oka. Do czego mogą doprowadzić brudne uszy u kota? Gromadzące się zanieczyszczenia w kocich uszach często świadczą o początku infekcji. Ważne jest, aby często sprawdzać stan uszu u zwierzaków, aby ochronić je przed chorobami. Kontrola i pielęgnacja kocich uszu to klucz do ich zdrowia. Naszą uwagę powinien zwrócić nadmiar wydzieliny w uszach, o ciemnej barwie, nieprzyjemny zapach oraz zaczerwienienie kocich uszu. W wyniku nagromadzenia się wydzieliny, kocie uszy zaczynają swędzieć. Zwierzę zaczyna je często drapać, przez co dodatkowo podrażnia wrażliwe uszy. Brud w uszach może doprowadzić do różnych infekcji i chorób. Należą do nich stany zapalne, grzybice, świerzb oraz infekcje o podłożu bakteryjnym. Czyszczenia uszu powinno się dokonywać z pomocą specjalnych preparatów do tego przeznaczonych. Do czyszczenia kocich uszu nigdy nie powinno się używać oliwy lub alkoholu. Z higieną nie należy również nadmiernie przesadzać, ponieważ zbyt częste czyszczenie kocich uszu może przynieść odwrotny efekt od pożądanego. Zwiększa się wtedy produkcja wydzieliny w uszach oraz powstają mikrouszkodzenia, które są pierwszym krokiem do powstania infekcji. Gorące uszy u kota - czy to normalne? Temperatura ciała u kotów jest znacznie wyższa niż u ludzi i waha się w przedziale 38-39 stopni. Wrażliwe uszy kotów, niechronione przez dużą ilość sierści oraz tkankę tłuszczową, nie posiadają stałej temperatury. Ich ciepłota głównie zależy od warunków atmosferycznych. Latem, gdy temperatury powietrza osiągają wysokie wartości, również kocie uszy będą znacznie cieplejsze. To dlatego, że naczynia krwionośne rozszerzają się i krew krąży szybciej. Zimą sytuacja jest odwrotna. Naczynia krwionośne kurczą się, a małżowiny uszne szybciej przyjmują chłód. W przypadku, gdy temperatura kocich uszu wydaje się być nienormalna, warto sprawdzić ciepłotę pachwin i brzucha u kota. Jeśli w tych okolicach również panuje uczucie gorąca, może to oznaczać, iż zwierzę ma gorączkę. W parze ze wzmożoną ciepłotą u kota, może iść apatia lub brak apetytu, co oznacza, że nasz kot jest chory i trzeba jak najszybciej udać się z nim do weterynarza. Małżowiny uszne mogą być cieplejsze również, gdy kot ma infekcję przewodów słuchowych. Będzie to wynikiem drapania i ciągłego podrażniania uszu. Choroby uszu u kota - najczęściej występujące choroby. Kocie uszy są niezwykle wrażliwe i podatne na infekcje. Gdy kot często drapie swoje uszy lub potrząsając łebkiem daje znać, że coś mu przeszkadza w uszach, powinno to zwrócić naszą uwagę. W przypadku wszelkich, niepokojących objawów należy jak najszybciej udać się do weterynarza, który wdroży odpowiednie leczenie. Niedopilnowanie higieny uszu może doprowadzić do rozwoju bakterii i chorób z nimi związanych. Wśród najczęściej występujących chorób uszu należy wyróżnić: Zapalenie ucha Zapalenie ucha zewnętrznego to najczęstsza choroba spotykająca nasze kociaki. Dlatego tak ważne jest, aby udać się jak najszybciej do weterynarza, jeśli zauważymy jakiekolwiek zmiany w małżowinie usznej. Zaniepokoić nas powinno częste, bolesne drapanie uszu, ciemna wydzielina, nieprzyjemny zapach z ucha oraz zaczerwienienie małżowiny. Nieleczony stan zapalny może mieć poważne konsekwencje, takie jak rozprzestrzenienie się stanu zapalnego na inne części ucha, a także pogorszenie lub utrata słuchu. Przyczyną wywołującą zapalenia ucha zewnętrznego są pasożyty, takie jak świerzbowiec, grzyby oraz bakterie ( gronkowce). Narażone na nie są zarówno młode, jak i starsze koty. Do stanu zapalnego ucha dochodzi także w wyniku rozprzestrzeniania się chorób skórnych. Często również do rozwoju choroby dochodzi przez kontakt zwierzęcia z innym chorym osobnikiem. Ważnym czynnikiem chorobotwórczym jest także rasa kota, a co za tym idzie szerokość przewodu słuchowego. Ostrożność należy również zachować w trakcie czynności pielęgnacyjnych, gdyż narażanie uszu kota na wilgoć przyczynia się do rozwoju chorób. Leczenie zapalenia ucha zewnętrznego trwa zazwyczaj około 14 dni i odbywa się z użyciem odpowiedniego antybiotyku dobranego przez specjalistę. W trakcie leczenia stosuje się również środki służące do płukania zakażonego ucha, np. krople. Weterynarz może też przepisać leki przeciwgrzybiczne oraz przeciwpasożytnicze. Gdy antybiotykoterapia nie przynosi skutku, zazwyczaj weterynarze przeprowadzają operację, która ma na celu odsłonięcie przewodu słuchowego, a co za tym idzie, odpowiednią wentylację ucha. Powikłaniem po stanie zapalnym ucha może być powstanie krwiaka, który wymaga natychmiastowej interwencji lekarza. Grzybica uszu Do grzybicy u kotów dochodzi w wyniku obecności grzybów z rodzaju Microsporum i Trichophyton. Zwierzę może również zakazić się od innych chorych osobników. Do objawów grzybicy zalicza się łuszczenie skóry, zaczerwienienia, przebarwienia i odbarwienia, oraz obecność wydzieliny. Grzybicze zakażenia skóry nie powodują świądu, dlatego koty nie powinny się drapać. Wyjątkiem jest stan, w którym grzybica występuje jednocześnie z inną infekcją, która powoduje swędzenie. Jeżeli zaobserwujemy objawy grzybicy, należy udać się do specjalisty, który podejmie odpowiednie leczenie. Może ono trwać od kilku tygodni do kilku miesięcy. Wszystko zależy od tego, jak bardzo nasz kot jest odporny na infekcje. Grzybica jest jednak chorobą całkowicie uleczalną. W trakcie leczenie głównie stosuje się preparaty przeciwgrzybicze w postaci maści lub leków doustnych podawanych z karmą. Chore zwierzę należy również poddać izolacji, aby uchronić siebie i inne zwierzęta przed zarażeniem. Inne W przypadku chorób kocich uszu niezwykle ważna jest profilaktyka, bowiem przestrzeganie higieny oraz odpowiednia opieka nad zwierzęciem ustrzeże je przed infekcjami. Niemniej jednak zaniepokoić nas i skłonić do konsultacji z lekarzem powinny objawy takie jak: pogorszenie słuchu kota, nadmierna wydzielina i wycieki z uszu, złogi w uszach, drapanie i tarcie uszu, potrząsanie łbem oraz obrzęk małżowiny usznej. Owe objawy mogą być początkiem nie tylko zapalenia ucha i grzybicy, ale też świerzbu, zakażeń grzybiczych, infekcji bakteryjnych. Mogą również świadczyć o powstaniu krwiaka, który wymaga natychmiastowej interwencji lekarskiej. Świerzb u kota to choroba przenoszona przez roztocza. Uporczywy świąd, strupy, łuszczenie się skóry i wydzielina z uszu to pierwsze objawy choroby. spis treści 1. Rodzaje świerzbu u kota 2. Świerzb drążący u kota 3. Objawy i leczenie świerzbu 4. Świerzb uszny u kota 5. Jak leczyć koci świerzb? rozwiń 1. Rodzaje świerzbu u kota Świerzb u kota to choroba skórna wywołana pałeczkami bakterii bytujących na ciele nosiciela. Samice pasożytów składają w sierści jaja, drążąc w skórze tunele. Zobacz film: "Kot z "ludzką twarzą"" To właśnie od sposobu zakażenia bierze się nazwa pierwszego rodzaju świerzbu u kota – świerzb drążący. Innym rodzajem jest świerzb uszny, zwany otodektozą. W tej chorobie pasożyty nie wpijają się w skórę, a jedynie rozwijają się na jej powierzchni w kanale słuchowym. Świerzb u kota jest chorobą typowo zwierzęcą, jednak osoby o niskiej odporności mogą zarazić się od pupili. 2. Świerzb drążący u kota Świerzb drążący wywołują pasożyty o nazwie Notoedres cati. Do zakażenia roztoczami dochodzi w sposób bezpośredni, czyli poprzez kontakt zwierzęcia z innym kotem u którego zdiagnozowano świerzb. Świerzb szybko rozprzestrzenia się w skupiskach zwierząt żyjących na ulicy czy w schroniskach. Choroba rzadko jest przenoszona przez pielęgnację, w tym szczotkowanie. 3. Objawy i leczenie świerzbu Pierwszymi objawami świerzbu u kota jest miejscowe łysienie i zaczerwienienia skóry. Zmiany wkrótce przeradzają w żółte, łuszczące się strupy. Świerzb u kota rozwija się głównie w okolicach uszu, głowy i szyi. Zmianom towarzyszy uporczywy świąd. Leczenie świerzbu u kota opiera się na wygoleniu miejsc zmienionych chorobowo i stosowaniu specjalnych szamponów (w tym antybakteryjnych i przeciwgrzybiczych) przy wsparciu antybiotykoterapii. 4. Świerzb uszny u kota Świerzb uszny rozwija się na powierzchni skóry i jest stosunkowo łatwy do zdiagnozowania i leczenia, ponieważ pasożyty nie wdrążają się w głąb ciała. Wywołany przez Otodectes cynotis, roztocza żywiące się obumarłym naskórkiem. Do zarażenia świerzbem usznym u kota dochodzi wyłącznie poprzez kontakt z innym chorym zwierzęciem. Choroba atakuje głównie młode koty w okresie wzrostu. 5. Jak leczyć koci świerzb? Chory kot potrząsa głową i drapie się w okolicy uszu. Świerzb u kota charakteryzuje się też bezwonną, brunatną wydzieliną w postaci strupków. Koty chore na świerzb zaczynają tracić słuch, a także miewają objawy neurologiczne. Drapanie i powstawanie strupów na małżowinie i szyi dobitnie świadczy o świerzbie u kota. Leczenie świerzbu usznego u kota opiera się na starannej pielęgnacji i higienie kanału usznego. Stosuje się też domiejscowe preparaty przeciwko roztoczom w postaci kropli i maści. Zobacz też Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Świerzb to choroba, która może dotknąć człowieka, ale także wiele rodzajów zwierząt. Jest ona zagrożeniem również dla kota. Jednak czym tak naprawdę jest świerzb i co go wywołuje? Przede wszystkim jak leczyć to nieprzyjemne schorzenie u kota? Czym jest świerzb u kota? Świerzb to choroba pasożytnicza. Oznacza to, że jest schorzeniem wywołanym przez żywe stworzenie pasożytujące na ciele kota. Czym zatem jest świerzb? Jest to mikroskopijnych rozmiarów pajęczak. W przypadku kotów, świerzby mogą atakować dwa obszary ciała. Czasami świerzb pasożytuje na skórze, drążąc w niej kanaliki i rozmnażając się. Natomiast częstszym schorzeniem u kotów jest świerzb uszny. Jak nietrudno się domyślić, w tym przypadku pasożyt pojawia się w uchu żywiciela. Diagnoza problemu Ażeby możliwe było leczenie, najpierw niezbędna jest diagnoza. Jak rozpoznać świerzb u kota? Dla doświadczonego lekarza weterynarii nie jest to nic trudnego. W celu wykonania badania pobiera on kawałek naskórka, w przypadku podejrzenia zaatakowania skóry, lub wymaz z ucha w przypadku podejrzenia świerzbu usznego. Następnie wykonuje badanie przy użyciu mikroskopu w poszukiwaniu pasożytów. Skuteczne leczenie świerzbu u kota W przypadku wykrycia świerzbu u kota lekarz weterynarii zarządza odpowiednie leczenie. Metody lecznicze po części są uzależnione od zaawansowania choroby. Podobnie jest zresztą z czasem wyleczenia, który jest krótszy w przypadku mniejszej ilości pasożytów. Niemniej jednak etapy leczenia zwykle przebiegają dosyć podobnie. Pierwszym etapem jest dokładne wyczyszczenie obszaru, w którym zalęgły się pasożyty. Jeżeli jest to skóra, wykonuje się jej mycie, natomiast jeśli pasożyty osiadły w uszach, należy wypłukać uszy kota. Następnie przychodzi czas na preparaty przeciwpasożytnicze dla kota. Występują one w różnych formach. Mogą być aplikowane w postaci kropel. Preparaty mogą występować w formie sprayu, ale też w formie maści. Do tego wykorzystuje się również przeciwpasożytnicze preparaty dla kota typu on-spot. Przeważnie terapia trwa kilka tygodni. W najmniej zaawansowanym stadium pasożyt może zostać zwalczony nawet w 2 tygodnie. Czasami jednak leczenie świerzbu u kota trwa nawet półtora miesiąca. Mowa o przypadkach, których leczenie zaczęto w zaawansowanym stadium. Konsekwencją zaatakowania przez świerzb mogą być zakażenia bakteryjne oraz stany zapalne. W takim przypadku konieczne jest wsparcie leczenia antybiotykami lub lekami przeciwzapalnymi. O tym, jakie środki zastosować oraz jak długo należy to robić każdorazowo powinien decydować lekarz weterynarii. Świerzbowce to małe pajęczaki, które żywią się złuszczonym naskórkiem oraz wysiękiem, który powstaje w wyniku wystąpienia reakcji zapalnej. Świerzbowiec uszny rozwija się jedynie w kanałach słuchowych zwierzaka. Może pojawiać się nie tylko u kotów, ale także u psów. Jakie są objawy i jak leczyć świerzbowiec u kota? Informacje na ten temat znajdziesz poniżej. Świerzbowiec uszny u kota Świerzb u kota można wyleczyć, ale bagatelizowany przynosi poważne powikłania. W przypadku zauważenia jego objawów, należy jak najszybciej udać się z pupilem do lekarza weterynarii w celu podjęcia odpowiedniego leczenia. Pasożyty rozprzestrzeniają się w szybkim tempie, najczęściej występują u kotów wolno żyjących, ale także domowe koty są na niego narażone. Do zakażenia może dojść wówczas, gdy pupil ma kontakt z innym, chorym zwierzakiem. Kontakt z rzeczami, które były używane przez chorego kota, także może prowadzić do zarażenia. Warto więc zawsze kontrolować gdzie chodzi pupil. Koty wypuszczane na samodzielne przechadzki, są narażone na świerzbowce. Pasożyty najłatwiej przenoszą się na kocięta, ale tak naprawdę kot w każdym wieku może być na nie narażony. Warto pamiętać o tym, że świerzbowiec może być zaraźliwy również dla człowieka. Chociaż dzieje się tak niezwykle rzadko, jest to możliwe. W przypadku braku zachowania dostatecznej higieny lub słabego organizmu, może dojść do zarażenia świerzbowcem kocim także u człowieka. Osoby starsze albo chore na białaczkę, znajdują się w grupie podwyższone ryzyka. Trzeba pamiętać o tym, aby dokładnie myć ręce po kontakcie z kotem oraz przedmiotami, które użytkuje. Jak rozpoznać świerzb u kota – objawy Najbardziej charakterystycznym objawem świerzbowca usznego, jest częste i intensywne drapanie się kota w okolicy uszu. W wyniku drapania powstają rany, do których w łatwy sposób mogą przedostawać się grzyby oraz bakterie, powodujące infekcje. To sprawia, że kot czuje dodatkowy ból i dyskomfort. Zwierzę może także otrzepywać uszy albo układać je w niecodzienny sposób. W kanale słuchowym pojawia się wydzielina w ciemnym kolorze, często także białe kropki i nieprzyjemny zapach. Kot u którego pojawiły się pasożyty, nie pozwala głaskać się w okolicy głowy oraz uszu. Świerzb powoduje także miejscowe łysienie oraz zaczerwienienia na skórze. Zwierzę u którego pojawił się świerzbowiec, jest w bardzo niekomfortowej sytuacji. Może dochodzić do nietypowego zachowania, często także do agresji. Warto pamiętać o tym, iż nieleczony świerzbowiec uszny to nie tylko dyskomfort dla zwierzaka, ale także niebezpieczeństwo. Może dojść do zapalenia przewodów słuchowych, a nawet do utraty słuchu. Ogólny stan zapalny może spowodować śmierć zwierzęcia. Jeśli więc zauważysz podobne objawy u swojego pupila, niezwłocznie udaj się z nim na wizytę do gabinetu weterynaryjnego. Warto pamiętać o tym, iż świerzb uszny nie jest jedynym, który może zaatakować pupila. Istnieje również świerzb drążący, który tworzy tunele w skórze kota. Objawia się świądem, a skóra zwierzaka staje się cienka i pełna ran spowodowanych drapaniem. Objawy pojawiają się najczęściej w okolicach kończyn, oczu, karku oraz krocza zwierzaka. W takim wypadku także należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza weterynarii. Lek na świerzb uszny u kota Skuteczne i bezpieczne leczenie świerzbu usznego, może odbyć się jedynie poprzez stosowanie się do zaleceń lekarza weterynarii. Nie warto działać na własną rękę, gdyż jest to niebezpieczne dla zdrowia i życia zwierzaka. Kot powinien dostać odpowiednie środki roztoczobójcze, które są zazwyczaj w formie kropli albo maści. Weterynarze często łączą stosowanie środków roztoczobójczych z zaaplikowaniem środków o przedłużonym działaniu na kark kota. W leczeniu stosuje się również preparaty zapobiegające swędzeniu, a także antybiotyki zwalczające bakteryjne nadkażenia zmian chorobowych. W trosce o dobro kota, warto kontrolować regularnie stan jego uszu, szczególnie wówczas, gdy zwierzak wychodzi na zewnątrz. Szybkie podjęcie leczenia daje najlepsze efekty i jest bardzo ważne, aby skrócić czas cierpienia kota. Jedynie lekarz weterynarii jest w stanie odpowiednio zdiagnozować zakażenie oraz dopasować odpowiednie środki leczenia, dlatego nie należy zwlekać z wizytą w jego gabinecie. Można podjąć działanie profilaktyczne, które zmniejszy ryzyko pojawienia się świerzbu u zwierzaka. Krople typu spot – on zabezpieczą kota przed pasożytami wywołującymi świerzb, ale także przed kleszczami oraz pchłami. Zaaplikowane kropli nie jest trudne, ale bardzo skuteczne. Preparat może działać nawet przez okres czterech tygodni. Niecodzienne zachowanie kota, a także zmiany skórne nie zawsze muszą oznaczać świerzbowca. Jeśli jednak dzieje się coś niepokojącego, zawsze warto skonsultować zmiany z lekarzem weterynarii. Dzięki temu można zadbać o bezpieczeństwo, komfort i życie zwierzaka. Opiekunowie kotów często pojawiają się w gabinetach weterynaryjnych przerażeni stanem skóry swoich podopiecznych. W ciągu zaledwie kilku godzin koty owładnięte świądem potrafią doprowadzić swoją skórę do opłakanego stanu. I nie ma większego znaczenia, jaka jest przyczyna świądu: pasożyty, alergia pokarmowa czy reakcja uboczna po podaniu leków. Koty szukające ulgi od świądu mają litości dla swojej skóry. Kompulsywnie drapiąc się potrafią zedrzeć całą warstwę sierści i pozostawić krwawiące strzępy skóry broczącej surowiczym płynem. W poniższym materiale zajmiemy się jedną z przyczyn świądu u kotów – świerzbem. Zapraszamy do lektury. Świerzbowiec – pasożytniczy pajęczak Świerzb to choroba skóry wywoływana przez obecność i aktywność niewielkiej wielkości pasożytniczego pajęczaka z rzędu roztoczy – świerzbowca. Świerzbowiec jest pasożytem kosmopolitycznym, występuje praktycznie na każdym kontynencie i w kilku odmianach. Atakuje zarówno ludzi, psy, koty i bydło. Świerzbowiec jest ektopasożytem, żeruje pod lub na powierzchni skóry swojego żywiciela, żywiąc się wyciekającym z ran płynem surowiczym, naskórkiem albo wydzieliną z kanałów słuchowych (w przypadku świerzbowca usznego). Świerzbowiec u kota – cykl rozwojowy Samice świerzbowca w postaci zdolnej do rozrodu odbywają akt kopulacji na powierzchni skóry swego żywiciela. Następnie drążą w skórze korytarze, by w ich zakamarkach złożyć jaja. Z jaj po kilku dniach wykluwają się larwy, które następnie przechodzą w kolejną formę, nimfę. Aby przekształcić się w ostateczną postać, osobnika dorosłego zdolnego do prokreacji, nimfa odbywa jeszcze jedną wylinkę. Cykl rozwojowy świerzbowca nie jest długi, trwa od dwóch do trzech tygodni, lecz duża płodność samic oraz skuteczność w zarażaniu kolejnych ofiar sprawiają, iż trudno wyeliminować inwazję pasożytniczą, jeśli już do niej dojdzie. Świerzb u kota – prawda i mity Jednym z powszechnie pokutujących mitów na temat świerzbu jest przekonanie, iż choroba ta dotyka wyłącznie zaniedbane, bezdomne i chore koty. To nieprawda. Faktem jest, że duże skupiska zwierząt, takie jak przytuliska, śmietniki, przytułki sprzyjają rozprzestrzenianiu się choroby, lecz świerzb z powodzeniem może się przenieść na doskonale traktowane i objęte czułą opieką koty domowe. Zarażenie świerzbem może nastąpić wskutek przelotnego, krótkiego kontaktu z zarażonym osobnikiem. Opiekunowie powinni wiedzieć, jak wyglądają symptomy choroby oraz znać metody profilaktyki, by mogli szybko rozpoznać i zapobiec inwazji ektopasożyta. Świerzb u kota – rodzaje choroby pasożytniczej Świerzb atakujący koty może przybrać dwie formy: świerzb drążący i uszny. Świerzbowiec drążący koci Notoedres cati to pasożyt charakteryzujący się dużą zaraźliwością. Przeniesienie na nowego gospodarza następuje już po krótkim kontakcie z chorym zwierzęciem lub z przedmiotem, którego zarażony kot używał. Pierwsze symptomy aktywności świerzbowca drążącego kociego pojawiają się pod postacią miejscowych łysych plam na skórze, zaczerwienionych miejsc na głowie kota, zwłaszcza na koniuszkach małżowin usznych. Obecność świerzbowca drążącego wywołuje u kota silny świąd. Kot nie potrafi się powstrzymać od kompulsywnego wygryzania swędzących miejsc oraz drapania, czym jednocześnie nieświadomie przyczynia się do rozprowadzania infekcji na inne części ciała. Niezwykle ważne jest, by jak najszybciej zatrzymać namnażanie pasożyta, gdyż walka z ektopasożytem bardzo osłabia układ immunologiczny kota i może doprowadzić zwierzę do zgonu. Świerzbowiec drążący koci – rozwój choroby i zagrożenia dla kota Kot zaatakowany przez świerzbowca drążącego nie potrafi pohamować się przed gwałtownym drapaniem swędzącej skóry. Wyrządza sobie jednocześnie kolejne szkody, które pogłębiają zły stan ciała zwierzęcia. W poraniony drapaniem naskórek wdają się w krótkim czasie infekcje bakteryjne, grzybiczne i wirusowe, co tylko wzmaga świąd, a spirala problemu zdaje się nie mieć końca. Zmagający się ze świerzbem drążącym kot bardzo cierpi. Poraniona skóra, nadkażenia wtórne związane z kolejnymi infekcjami mają negatywny wpływ na komfort kota. Zwierzę może przejawiać zachowania agresywne i skrajnie nerwowe. Przestaje odczuwać radość, apetyt i potrzebę zabawy. Unika swego opiekuna i traci na wadze. Jeśli opiekun nie wdroży szybko leczenia, choroba postępuje obejmując kolejne części ciała: kończyny, stawy skokowe, podbrzusze, mostek i grzbiet. Miejsca chorobowo zmienione łysieją, łuszczą się, marszczą i następuje zgrubienie naskórka. Świerzbowiec uszny Otodectes cynotis to pasożyt bytujący na zewnętrznych częściach przewodów słuchowych kota. Aktywność świerzbowca usznego, podobnie jak w przypadku świerzbowca drążącego znacznie obniża komfort życiowy kota, wywołuje bolesne i swędzące zmiany na skórze gospodarza, prowadzi do wtórnych nadkażeń i zmian w zachowaniu zwierzęcia. Świerzbowiec uszny przeważnie ogranicza pole swego działania do przewodów słuchowych kota. W nielicznych przypadkach infekcja rozprzestrzenia się na inne części ciała. Szczególnie narażone na inwazję pasożyta i wywołane nią powikłania są młode koty, osłabione chorobami oraz cierpiące na spadek odporności. Symptomy inwazji świerzbowca usznego u kota Znakiem pozwalającym rozpoznać obecność świerzbowca usznego u kota jest specyficzna wydzielina z przewodów słuchowych zwierzęcia. Najczęściej nie wydziela żadnego zapachu, jest sucha, ma barwę ciemną o woskowatej konsystencji. Jeśli jednak kot drapaniem zainfekuje sobie skórę uszu grzybami lub bakteriami, wydzielina może nabrać zapachu. Pojedyncze osobniki świerzbowca usznego są na tyle duże, że można je zobaczyć gołym okiem. Wyglądają jak małe, białe punkciki na powierzchni skóry uszu kota. Jeśli inwazja świerzbowca usznego nie przybiera pokaźnych rozmiarów, kot może nie manifestować w wyraźny sposób obecności intruza, lecz w przypadku zmasowanej inwazji sytuacja zaczyna się pogarszać. Kot zaczyna się kompulsywnie drapać w okolice głowy i uszu, ocierać o ostre krawędzie mebli lub krzaków i zachowywać w nerwowy, czasem agresywny sposób. Sposoby leczenie świerzbu u kota W przypadku zdiagnozowania u kota świerzbowca drążącego, lekarz weterynarii przeważnie zaleca przed aplikacja preparatów eliminujących ektopasożyta zmiękczenie skóry zmienionej chorobowo i usunięcie strupów. Natomiast w przypadku świerzbowca usznego zaleca się stosowanie miejscowo preparatów typu spot on o działaniu zabójczym dla pajęczaków. Proces leczenia kota ze świerzbu jest wymagający zarówno dla kota, jak i dla opiekunów. Kluczową rolę pełni tu współpraca z lekarzem weterynarii i stosowanie się do zaleceń medycznych. Przejdź do następnej strony

świerzb u kota w uszach